KONCERT Z OKAZJI DNIA NAUCZYCIELA

KONCERT Z OKAZJI DNIA NAUCZYCIELA

Paweł Przytocki

Paweł Przytocki współpracuje z większością orkiestr filharmonicznych w Polsce, a także z orkiestrami symfonicznymi i kameralnymi za granicą: m.in. z Budapest Concert Orchestra, Orchestra Sinfonika de Xalapa, Real Filharmonia de Galicia, Capella Istropolitana w Bratysławie, Neue Philharmonie Westfalen, Philharmonisches Staatsorchester Halle, Bilkent Symphony Orchestra w Ankarze, Filharmonią im. Janacka w Ostrawie, Filharmonią Słowacką w Bratysławie, Narodową Orkiestrą Symfoniaczną Ukrainy w Kijowie, Filharmonią Narodową w Santiago, Filharmonią Narodową w Zagrzebiu. Przytocki występował z polskimi orkiestrami wielokrotnie w Niemczech, Austrii, Szwajcarii, Belgii, Holandii, Francji i Hiszpanii. Uczestniczy regularnie w międzynarodowych festiwalach muzycznych: Athens Festival/1987, Musikfest Stuttgart/1988, Flanders Festival /1989, La Chaise-Dieu Festival/ 1996, Kissinger Sommer/1998, Bratislava Musik Festival/1999, Augsburger Mozartsommer /2000, Prague Spring/2001, Wratislavia Cantans/2005. Artysta występował również w wielu prestiżowych ośrodkach muzycznych Europy, takich jak: Wiedeń (Musikverien), Berlin (Konzerthaus), Bruksela (Palais des Beaux-Arts), Santiago (Teatro Municipal), Paryż (Théâtre du Châtelet), Hamburg (Musikhalle), oraz Bonn (Beethovenhalle). Dokonał on również nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia i Telewizji oraz nagrań płytowych dla wytwórni DUX, Aurophon i Point Classics. Jego nagranie I Symfonii Rachmaninowa zostało wyróżnione przez amerykański magazyn muzyczny La folia (obok takich kreacji, jak V Symfonia Beethovena pod batutą Carlosa Kleibera oraz Appasionata 1960 Światosława Richtera) jako przykład rzadko spotykanej intensywności i zaangażowania w muzyce. Od roku 2005 Przytocki jest dyrygentem Teatru Wielkiego Opery Narodowej w Warszawie. W sezonie 2005/2006 przygotował premierę Spartakus Chaczaturiana oraz prowadził spektakle Oniegin Czajkowskiego, Traviatę Verdiego, a także La Boheme Pucciniego. W sezonie 2006/2007 dyrygował premierą baletu Oniegin w choreografii Johna Cranko. W latach 2008-12 Paweł Przytocki obejmował stanowisko Dyrektora Naczelnego i Artystycznego Filharmonii im. Karola Szymanowskiego w Krakowie.

Marianna Vasileva

Krytycy muzyczni, publiczność i koledzy muzycy niedawno nazwali Mariannę Vasilevą „pierwszą damą skrzypiec”. Daje popis prawdziwie bezprecedensowej techniki gry na skrzypcach. Pierwsze lekcje gry na skrzypcach zaczęła pobierać w wieku 5 lat pod okiem swojego ojca. W wieku 7 lat zagrała swój pierwszy koncert. Później, Marianna kontynuowała naukę pod kierunkiem słynnych skrzypków m.in.: Vladimira Ovcharka, Dorę Schwarzberg i Zakhara Brona. Jest laureatką wielu międzynarodowych konkursów: the International Glazunov Competition, the International Henryk Wieniawski Violin Competition, the Prague Spring International Music Competition, the Violin Competition Sion Valais i wielu innych. Gościnnie występowała ze słynnymi zespołami na arenie międzynarodowej. Współpracuje z młodymi, utalentowanymi artystami takimi, jak: Tal-Haim Samnon, Miroslav Sekera, the Amernet String Quartet. Charyzma muzyczna Vasilevej została zauważona przez Mstislava Rostropovicha podczas koncertu w 1997 roku. W tym samym roku miała swój debiut w Niemczech, jej wykonanie Koncertu skrzypcowego nr 1 Maxa Brucha zyskało olbrzymi aplauz publiczności. Rok później Valery Gergiyev zaprosił skrzypaczkę na festiwal w Mikkeli w Finlandii. W 1997 roku Marianna została laureatką Międzynarodowego Konkursu „2000 Wirtuozów” w Sankt Petersburgu i Międzynarodowego Konkursu im. D. Szostakowicza w Hanowerze, w 2000 roku zaś wygrała the International Glazunov Competition w Paryżu. W 2001 roku, oprócz zdobycia pierwszego miejsca w International Spohr Competition w Weimarze, otrzymała także główną nagrodę – skrzypce. W tym samym roku Vladimir Spivakov zaprosił Vasilevą do wzięcia udziału w prestiżowym festiwalu w Colmar. W 2009 Marianna zdobyła pierwszą nagrodę w Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym im. H. Wieniawskiego, a także w Prague Spring International Music Competition w 2010 roku oraz w the Violin Competition Sion Valais. Obecnie ma w swoim dorobku już 40 koncertów. W tym sezonie wykona dla publiczności Polskiej Filharmonii Bałtyckiej 24 kaprysy Nicolo PAGANINIEGO.

Johannes Brahms Uwertura Akademicka e-moll op. 80 (Gaudeamus Igitur)

W 1879 roku Uniwersytet Wrocławski nadał Brahmsowi tytuł doktora filozofii h.c. Jako wyraz wdzięczności za to wyróżnienie napisał kompozytor Uwerturę (1881), którą oparł na popularnych niemieckich pieśniach studenckich i nazwał Akademicką (Akademische Fest-Ouvertüre). (...) Uwertura jest ciekawa z paru względów: wyjątkowo posłużył się w niej kompozytor zwiększoną orkiestrą symfoniczną, wprowadzając kontrafagot, trzecią trąbkę, tubę basową, 3 kotły i wielki bęben, a więc aparat, który bardzo rzadko i najwyżej epizodycznie zjawia się w jego dziełach ( tu uzasadniony jest uroczystym charakterem muzyki); prócz tego poważny Brahms wystąpił tym razem jako przedstawiciel beztroskiego humoru studenckiego.

Praca Henryka Wieniawskiego nad II Koncertem skrzypcowym d-moll op.22 trwała długo - zaczął komponować go jeszcze w 1856, ukończył zaś dopiero pod koniec lat sześćdziesiątych. Utwór jest dziełem dojrzałego twórcy, i to nie tylko skrzypka-wirtuoza, lecz kompozytora świadomego celów artystycznych swej twórczości, nie traktowanej już doraźnie dla potrzeb użytkowo-wykonawczych. Choć Wieniawski i tu nie wyzwolił się w zupełności od klimatu i stylu szkoły francuskiej, stworzył dzieło całkowicie osobiste, wolne od zapożyczeń czy bezpośrednich wpływów. Do dziś utwór ten jest jednym z najczęściej (obok koncertów Karłowicza i Szymanowskiego) wykonywanych polskich koncertów skrzypcowych.