Nakreślą historię boksu, przypominając wybitnych pięściarzy

Z okazji 116. rocznicy urodzin Feliksa Stamma, Ośrodek Przygotowań Olimpijskich „Cetniewo” we Władysławowie postanowił upamiętnić tego wybitnego pięściarza i trenera. W nowo otwartej Małej Hali znajdzie się „Ściana Chwały” nazwana jego imieniem. Będzie to miejsce dla najwybitniejszych reprezentantów tej dyscypliny w historii Polski.

Uroczystość odbędzie się w czwartek 14 grudnia 2017 roku. W nowo otwartej Małej Hali zostaną przedstawione postacie znanych pięściarzy, którzy przez dziesięciolecia tworzyli historię polskiego boksu, z Feliksem Stammem na czele. Oryginalnemu przedstawieniu dziejów pięściarstwa ma służyć „Ściana Chwały Trenera Feliksa Stamma”.

Mat. pras.

– Jest to ważna uroczystość, dzięki której mamy możliwość poznania bliżej historii boksu, pamiętając jednocześnie o ważności osiągnięć poszczególnych zawodników – mówi Paulina Grabowska-Skorb z Ośrodka Przygotowań Olimpijskich im. Feliksa Stamma we Władysławowie.

Nie można zapomnieć, że historia polskiego pięściarstwa była pisana przez skromnego i pokornego człowieka, Feliksa Stamma. Swoją ciężką pracą, ale również nowatorskim i ponadczasowym podejściem do treningów przyczynił się sukcesów polskiego sportu w kraju i za granicą. Polska Szkoła Boksu stała się marką rozpoznawalną na całym świecie.

Nawet osoby, które pobieżnie interesują się sportem, znają nazwiska takich pięściarzy, jak Józef Grudzień, Zbigniew Pietrzykowski, Jerzy Kulej czy Marian Kasprzyk. To właśnie oni zostaną upamiętnieni na „Ścianie Chwały”. Nie zabraknie na niej również Zygmunta Chychły, Aleksego Antkiewicza, Jana Szczepańskiego czy Artura Olecha.

Feliks Stamm (ur. 14.12.1901, zm. 2.04.1976) – jeden z najbardziej znanych zawodników i trenerów w historii polskiego pięściarstwa, twórca Polskiej Szkoły Boksu. Już przed II wojną światową odnosił znaczące sukcesy. Był zawodnikiem Pentatlonu Poznań, stoczył 13 oficjalnych walk (11 zwycięstw, 1 remis, 1 porażka). Po wojnie mieszkał i pracował w Bydgoszczy. Jako trener siedmiokrotnie uczestniczył w igrzyskach olimpijskich (w latach 1936–1968), na których jego podopieczni zdobyli 24 medale. Czternaście razy prowadził Polskę w turniejach o mistrzostwo Europy. Ponad 130 razy stał w narożniku w czasie oficjalnych meczów międzypaństwowych. Był wychowawcą i trenerem kilkudziesięciu bokserów, mistrzów oraz medalistów olimpijskich, świata i Europy. Odznaczono go m.in. Krzyżem Oficerskim i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.