19.03.2018 11:22 7 mike/Ministerstwo Zdrowia
Od wtorku (20 marca) rusza program bezpłatnych i dobrowolnych szczepień przeciwko pneumokokom dla dzieci z roczników 2013–2016. Akcja potrwa do 29 czerwca 2018 roku.
Ministerstwo Zdrowia przypomina, że szczepienie jest najskuteczniejszą formą obrony organizmu przed inwazyjnymi zakażeniami, zapaleniem płu i ostrym zapaleniem ucha środkowego wywołanym przez Streptococcus pneumoinae. Zaszczepione mogą zostać dzieci przed piątym rokiem życia (urodzone w latach 2013–2016). Kwalifikacja do szczepienia musi być dokonana do 20 kwietnia 2018 roku. Wtedy też najpóźniej trzeba się zgłosić z dzieckiem do lekarza.
Aby dziecko zostało objęte programem bezpłatnego szczepienia, wystarczy poinformować o takiej woli lekarza POZ. Informacji na temat szczepień udzielają też stacje sanitarno-epidemiologiczne.
– Szczepienie jest wykonywane przy użyciu 10-walentnej szczepionki Synflorix zgodnie z Charakterystyką Produktu Leczniczego. Schemat szczepienia składa się z dwóch dawek podawanych w odstępie 2 miesięcy. Pełen, dwudawkowy schemat szczepienia będzie realizowany od 20 marca 2018 r. do 29 czerwca 2018 r. przez przychodnie, które mają podpisany kontrakt z NFZ – informuje Ministerstwo Zdrowia.
W 2017 roku do Programu Szczepień Ochronnych (PSO) włączono obowiązkowe szczepienie przeciwko pneumokokom wszystkich dzieci urodzonych po 31 grudnia 2016 roku.
– Zakażenie pneumokokiem przenosi się poprzez wdychanie drobnych kropelek wydzieliny dróg oddechowych i śliny unoszących się w powietrzu oraz przez kontakt bezpośredni z chorym lub nosicielem. Ryzyko zakażenia znacznie się zwiększa, gdy dziecko przebywa w żłobku, przedszkolu lub innej większej grupie dzieci. Na poważne choroby wywołane przez pneumokoki chorują najczęściej dzieci do piątego roku życia, ale najwięcej powikłań i ciężkich zakażeń inwazyjnych występuje w pierwszych dwóch latach życia – wyjaśnia dr hab. n. med. Teresa Jackowska, konsultant krajowy w dziedzinie pediatrii.
Wśród powikłań poszczepiennych najczęściej wymienia się obrzęk zaczerwienienie i bolesność w miejscu iniekcji. Rzadko występują niewysoka gorączka, złe samopoczucie, brak apetytu i częstszy płacz niż zazwyczaj, a bardzo rzadko (< 0,5%) – wysoka gorączka (> 39 st. C).