27.10.2016 13:21 0 mat.pras.

Młodzi w Mrzezinie włączeni w kulturę

fot. Maciej Buszman

W zeszłą środę odwiedziliśmy Zespół Szkół w Mrzezinie by wspólnie z 53 uczniami i uczennicami porozmawiać na temat sposobów włączania osób społecznie i kulturowo wykluczonych w dyskurs sztuki. Tego dnia młodzi ludzie mogli stać się zarówno aktywnymi interpretatorami dzieł i działań artystycznych, jak i twórcami sztuki zaangażowanej.

Chwila przygotowań i szkolna sala gimnastyczna zamienia się w tymczasową galerię sztuki zaangażowanej, w której zostało umieszczonych 30 zdjęć dzieł artystów z całego świata. Dzieła łączył wspólny temat – podejmowanie kwestii wykluczenia społeczno-kulturowego. Galerię zwiedzać można było na dwa sposoby: samodzielnie – czytając opisy poszczególnych prac, zawierające informacje na temat kontekstu ich powstania oraz przy udziale edukatorów i edukatorek szerzej omawiających poszczególne dzieła, zachęcających do dialogu na ich temat.

Zadaniem młodzieży jest wybranie tej, która najbardziej do nich przemawia, najsilniej ich porusza. Podczas wspólnej dyskusji okazuje się, że wśród części uczennic najpopularniejsza jest grafika Aleksandro Palombo „Acid Attacks Survivors” (http://www.ibtimes.co.uk/disney-princesses-acid-attack-survivors-artist-alexsandro-palombo-launches-new-campaign-fight-1489147), poruszająca problem przemocy wobec kobiet oraz przypisywanie im stereotypu księżniczki. Dla uczestników i uczestniczek bardzo interesująca okazała się również praca Pawła Althamera „Guma” (http://artmuseum.pl/pl/kolekcja/praca/althamer-pawel-guma) – kołysząca się na boki rzeźba przedstawiająca postać mieszkańca warszawskiej Pragi, nieżyjącego już lokalnego pijaczka, słynącego ze swojego kodeksu honorowego. Z dużym zaciekawieniem spotkało się także video Michaela Bluma “My Sneakers” (http://www.blumology.net/Sneakers.html) – poruszające temat produkcji odzieży słynnych, korporacyjnych marek w krajach dalekiego Wschodu.

Jeden z edukatorów proponuje eksperyment: „Niech każdy sprawdzi jedną z metek na swojej odzieży i powie, jaki widnieje tam kraj produkcji?”. Uczniowie wymieniają m.in. Wietnam. Tajlandia, Kambodża, Bangladesz. Rozmawiamy o tym, że często do szycia ubrań, które mamy na sobie angażuje się osoby młodsze od nich, jeszcze dzieci, pracujące w niewolniczych warunkach za mniej niż dolara dziennie. Atmosfera staje się gęsta…

Po krótkiej refleksji na temat języka sztuki jako narzędzia do mówienia o problemach osób społecznie wykluczanych młodzież rozchodzi się do mniejszych grup warsztatowych, w których wspólnie z edukatorami i edukatorką będą pracować nad wybranymi tematami w obrębie trzech dziedzin sztuki: video art, instalacja artystyczna, sztuki performatywne.

Praca wre, bo czasu jak się okazuje jest niewiele. Młodzież na warsztatach zadziwia prowadzących i współprowadzące nauczycielki swoją świadomością społeczno-kulturową, uczestnicy i uczestniczki podejmują bardzo aktualne i palące problemy społeczne.

Intensywnie pojawiają się tematy praw kobiet (do decydowania o samych sobie, zmaganie się z narzuconymi kanonami piękna), nadużywania władzy przez organy władzy, przemocy wobec słabszych, nierespektowania praw zwierząt, a także kwestie dotyczące niewolnictwa, głodu na świecie, wojen (m.in. aneksja Krymu przez Rosję), terroryzmu i związanych z nimi politycznych manipulacji. We wszystkich tych aspektach młodzież dostrzega zjawisko wykluczania.

W ciągu tych kilku warsztatowych godzin młodzież stworzyła ciekawe i aktualne wypowiedzi artystyczne. Udowadniając tym samym, że sytuacja kulturowa oraz społeczno-polityczna na całym świecie nie pozostaje im obojętna.


Czytaj również:

Trwa Wczytywanie...